خوشه ای ازوصایای امام علی علیه السلام به فرزند عزیزش امام حسن علیه السلام

انسان وقتی بدنیا می‌آید، دو چیز است که هیچگاه از او جدا نخواهد شد،

1 – نیاز به غذای جسم

2 – نیاز به غذای روح

و این دو نیاز است که مانند هاله ای سنگین، روی زندگیش می‌گسترد و همه تصمیماتش را تحت الشعاع قرار می‌دهد. و حتی همین دو هستند که می‌توانند بهترین ابزار برای بهره کشی دیگران از او باشند.

عده ای از سر حسادت و سلطه گری به مردم القا کردند که "خداوند آنقدر بزرگ است و دور که شما کوچک‌ترین‌ها، امکان حتی فکر کردن به او را نخواهید داشت، چه رسد به آنکه از او افاضه فیضی بخواهید و یا اجابت دعایی و یا اعطای نعمتی!"

پس باید دیگرانی باشند تا واسطه این امر شده، هم برایتان دعا و طلب کنند، و هم در گرو آبرو و شان ملکوتیشان، از او، برایتان، فیض و رحمت و نعمت، دست و پا کنند.!

اما آیا واقعا اینگونه است؟ آیا همویی که تک تک خلق را عیال خود دانسته (2) و به خلقت همه آن‌ها مباحات کرده است (3)، بشر را خلق کرده تا بر او فخر و تکبر کند؟ و یا در جایگاهی بس رفیع بنشیند و عطای رحمت خویش را محصور به موانعی از جنس همین آدمیان کند که هرگاه اینان خواستند، او عطا نماید؟!!

آنجا که رسوایی سزاوار توست، رسوا نساخته، و برای بازگشت به خویش شرائط سنگینی ( اعم از شفاعت کسی و یا شان و منزلت واسطه ای ) مطرح نفرموده است. در گناهان، تو را به محاکمه نکشیده، و از رحمت خویش ناامیدت نکرده، بلکه بازگشت تو را از گناهان، نیکی شمرده است

حاشا و کالله، که او هرگز چنین نبوده و نیست، که او نه درخلقت، محتاج شریکی بوده (4) و نه در عطا و بخشش، نیاز به واسطه ای (5)، که او "غنی عن العالمین (6) " است.

در این جا گوشه ای از کلام امام همام علی علیه السلام در وصایایش به فرزند عزیزش امام حسن علیه السلام را می‌آوریم، که چقدر زیبا و دلنشین، وجود خداوند حکیم را برایش توصیف می‌کند و چگونه او را به او فرا می‌خواند!!

پسرم، اول خودسازی!

پسرم! همانا تو را به تقوی الهی سفارش می‌کنم که پیوسته در فرمان او باشی، و دلت را با یاد خدا زنده کنی، و به ریسمان او چنگ زنی، چه وسیله ای مطمئن‌تر از رابطه تو با خداست اگر سررشته آن را در دست گیری.

پسرم، فقط خداوند صاحب همه چیز و همه علم و جاودانه است!

پسرم! در وصیت من درست بیاندیش، بدان که در اختیاردارنده مرگ همان است که زندگی در دست او، و پدیدآورنده موجودات است. همو می می‌راند، و نابودکننده همان است که دوباره زنده می‌کند، و آنکه بیمار می‌کند شفا نیز می‌دهد. بدان که دنیا جاودانه نیست ، و آنگونه که خدا خواسته است برقرار است، از عطا کردن نعمت‌ها، و انواع آزمایش‌ها، و پاداش دادن در معاد، و یا آنچه را که او خواسته است و تو نمی‌دانی.

پس اگر درباره جهان، و تحولات روزگار مشکلی برای تو پدید آمد آن را به عدم آگاهی ارتباط ده.

پسرم، خداوند واسطه ای برای نعمت و رحمتش قرار نداده است!

بدان، خدایی که گنج های آسمان و زمین در دست اوست، به تو اجازه درخواست ( بی واسطه از او) داده، و اجابت آن را ( فقط خودش ) بعهده گرفته است.

تو را فرمان داده که ( فقط ) از او بخواهی تا عطا کند، درخواست رحمت کنی تا ببخشاید، و خداوند بین تو و خودش کسی را ( به عنوان واسطه ) قرار نداده تا حجاب و فاصله ( بین تو و خودش ) ایجاد کند، و تو را مجبور نساخته که به شفیع و واسطه ای پناه ببری. و در صورت ارتکاب گناه در توبه را مسدود نکرده است. در کیفر تو شتاب نداشته، و در توبه و بازگشت، بر تو عیب نگرفته است.

در آنجا که رسوایی سزاوار توست، رسوا نساخته، و برای بازگشت به خویش شرائط سنگینی ( اعم از شفاعت کسی و یا شان و منزلت واسطه ای ) مطرح نفرموده است.

در گناهان ، تو را به محاکمه نکشیده، و از رحمت خویش ناامیدت نکرده، بلکه بازگشت تو را از گناهان، نیکی شمرده است.

پسرم، کلید گنجینه های الهی فقط خواست توست از او !

خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال و زیبایی تو را تامین، و رنج و سختی را از تو دور کند، که نه مال دنیا برای تو پایدار، و نه تو برای مال دنیا باقی خواهی ماند

هرگاه او را بخوانی، ندایت را می‌شنود ، و چون با او راز دل گویی راز تو را می‌داند، پس حاجت خود را ( فقط ) با او بگوی، و آنچه در دل داری نزد او باز گوی، غم و اندوه خود را در پیشگاه او مطرح کن، تا غمهای تو را برطرف، و در مشکلات تو را یاری رساند.

از گنجینه های رحمت او چیزهایی را درخواست کن که جز او کسی نمی‌تواند عطا کند، مانند عمر بیشتر، تندرستی بدن، و گشایش در روزی، ( و بدان که )خداوند کلیدهای گنجینه های خود را در دست تو قرار داده ( نه هیچ واسطه ای دیگر )، چرا که به تو اجازه دعا کردن و خواستن داد. پس هرگاه اراده کردی می‌توانی با دعا، درهای نعمت خدا را بگشایی، تا باران رحمت الهی بر تو ببارد.

هرگز از تاخیر اجابت دعا ناامید مباش، زیرا بخشش الهی به اندازه نیت توست . گاه ، در اجابت دعا تاخیر می‌شود تا پاداشی بیشتر ازخواسته دعا کننده بدهد .

گاهی درخواست می‌کنی اما پاسخ داده نمی‌شود، زیرا بهتر از آنچه خواستی به زودی یا در وقت مشخص ، به تو خواهد بخشید ، یا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستی ، آنرا اجابت نمی‌کند، زیرا چه بسا خواسته‌هایی داری که اگر داده شود مایه هلاکت دین تو خواهد بود.

پس خواسته های تو بگونه ای باشد که جمال و زیبایی تو را تامین، و رنج و سختی را از تو دور کند ، که نه مال دنیا برای تو پایدار، و نه تو برای مال دنیا باقی خواهی ماند.